खुसीको खेत -१

लारा र रानिकोट भन्ज्याङ

खुसी मनको अवस्था हो | खेत शब्द संस्कृतको क्षेत्रबाट अपभ्रस भएर बनेको हो | खुसी कस्तो खेतमा राम्ररी सप्रिन्छ ? उत्तर सजिलो छैन | तर जसले शरीरको तहमा खुसी खोजिरहेका छन्, तिनलाई खेतको ज्ञान छैन | सुख शरीरमा फल्छ | खुसी मनमा हुर्किन्छ | आनन्द आत्माको गहिराईमा सप्रिन्छ | शरीरले सुख चाहन्छ | मनले खुसी खोज्छ | आत्मा आनन्दमा रमाउँछ | तेसैले सुखको खेत शरीर हो, खुसीको खेत मन हो भने आनन्दको खेतचाहिं आत्मा हो |

२७ वर्षीय लारा अमेरिकामा हुर्किन, पढिन् | ठूलो अन्तराष्ट्रिय कम्पनिमा काम गर्छिन् | विश्वका धेरैजसो मुलुक घुमेकी छन् | विश्वका धेरै संस्कृतिका भोजनहरू र मान्छेसंग सङ्गत गरेकी छन् | तर उनको घुमाई, उनको अनुभव तथा महङ्गा होटलहरूको रहनसहनले न सुख मिल्यो न मनमा खुसीको संचार नै भयो | ठूलो जिम्मेवारीले सुखका साधनहरूको "लत" बढायो | जतिजति सुखका साधनहरू प्राप्त भए तेतितेतिनै सुख नपुग भएको अनुभव बढ्यो |

उनी प्रकृति देखि धेरै टाढा भइन् | आफन्तले उनको मन देख्न र पढ्न छोडे | सबैले उनको अप्राकृतिक जीवन दिने "डलर"लाई महत्व दिन थाले | उनको सुख उनका लागि नै उकुसमुकुसको कारण बन्न थाल्यो | शरीरले भौतिक सुखहरू प्राप्त गर्दा पनि मन "शान्त, संस्कृत र जीवन्त" भएन | विश्व सुन्दर देखिन छाड्यो | मान्छे रमाइला देखिन छाडे | आफु अप्राकृतिक (Artificial) जालोमा थुनिएको अनुभव हुन थाल्यो |

मानसिक खुसी खोज्दै होइन कामको सिलसिलामा उनी नेपालमा थिइन् | उपाध्यायसंग कामकै सिलसिलामामा भेट भयो | एउटा शनिवार काठमाडौँका भन्ज्याङ घुम्ने निधो भयो | विहानै भक्तपुरको डोलेश्वर हुँदै रानीकोट पुगियो | भन्ज्याङबाट खुलेका हिमालहरू, प्रकृतिमा घोलिएको काँचो माटोको सुगन्ध, गरिव तर सुसंस्कृत स्थानीयहरूको निर्दोष मुस्कान, प्राकृतिक फापरको खाना र कुनै पनि देखावटीपन रहित व्यबहार पाएर उनको मन तृप्त भयो | उनी जीवनमा तेस्रो पटक सबैभन्दा बढी खुसी भइन् |

मान्छे पनि अचम्मको प्राणी हो | उ ज्यादै दुखी हुँदा होस् वा खुसी हुँदा, यो पोख्न चाहन्छ | उसका आँखाबाट भल बनेर सुखदु:ख पोखिन्छ | उनी खुवै रोइन | यो रुवाईबाट बगेका आँसुका भलमा जताततै मानसिक खुसी पोखिएको थियो | उनी रानिकोट भन्ज्याङको "हाइल्याण्ड"मा पाँच दिन बिश्राम गरिन् | रानीकोटको जङ्गलमा प्रकृतिसंग रमिन् | विहानैको घामले उनको मनलाई उज्यालो पार्यो | बाघभैरवले उनका ग्रह शान्त पारे | भोटे-भोटेनीको निर्दोष मुस्क्यानबाट उनीले डलरवाहिर लुकेको खुसीलाई बुझ्न सकिन् |

नेपालका हरेक डाँडाकाँडा, भन्ज्याङ, पोखरी, पौवा, संस्कृति, भाषा, पहाड, हिमाल, तराई र मान्छेका बिचमा खुसीको खेती हुन्छ भनेर राम सुन्दर बंकेले न बोलेको भए मैले "सुखको खेत" नेपालका असंख्य भन्ज्याङहरूमा लटरम्म फालिरहेको खुसीलाई बुझ्न सक्ने थिइन | नपत्याई, नपत्याई रानीकोट पुगेकी लाराको मनबाट खुसी छल्किएर आँखाबाट बग्ने थिएन |

तेसैले नेपाल विश्वको एकमात्र एस्तो देश हो जहाँ प्राकृतिक रूपमा खुसीको खेती हुन्छ | वास खेतसम्म तिमीले हिंडेर जानुपर्छ | तिमीभित्र पनि लारा नै लुकेकी छन्, त्यो लाराको मनलाई एकैछिन् भए पनि खुसीको खेतमा पुर्याउने दायित्व तिमीले पुरा गर |

स्वस्तिअस्तु