हिन्दू-पुनर्जागरणले निम्त्याएको छट्पटी !!
अहिलेको समय हिन्दू-पुनर्जागरणको हो | तुलनात्मक रूपमा कट्टर मानिने मुस्लिमहरूले समेत योगको अङ्गीकार गर्नु र इसाई-बाहुल्य देशहरूका गल्लीगल्लीमा योग-केन्द्रहरू हुनु यसको उदाहरण हो | यो हिन्दू पुनर्जागरणबाट अत्तालिएका बुच्याखाहरू अमेरिकी र युरोपियनको झोला बोकेर बर्बराउन थालेका छन् | यसको सीधा अर्थ हो - हिन्दुहरूको पुनर्जागरण सफल हुँदै छ | एकलवादी यहुदी, इसाई र मुस्लिमको आँखाले हिन्दु-संस्कृतिलाई बुझ्नेहरू यसै गरी बर्बराउन र आतंकित हुनुपर्छ | यो घृणावादको चीरपरिचित हतियारमा खिया लागेको प्रमाण हो | अर्कोतिर हिन्दुहरूको मौलिक बर्चस्व स्थापित हुँदै गरेको अकाट्य प्रमाण पनि हो |
इतिहासमा मुस्लिमहरूले विश्वभरी मच्चाएको रक्तपातपूर्ण आतंक होस् वा इसाईहरूले मानवता विरुद्ध गरेका असंख्य रक्त-रञ्जित अपराधहरू वा साम्यवाद र पूँजीवादका नाममा बगाएको रगतको खोला नै किन नहोउन्, त्यसलाई अमृत ठानेर आचमन गर्ने तर हिन्दु-संस्कृतिप्रति नाइटोको बल निकालेर असहमत हुनेहरू आतंकित भएको देख्दा, सुन्दा र पढ्दा सनातन धर्मको मौलिकता र बसुधैव कुटुम्बकंंलाई जीवन दर्शन बनाउनेहरू आनन्दित हुनुपर्छ | बढ्दो हिन्दु गौरव र स्वीकार्यताले "झोले"हरूको मानसिक आधात देख्दा रमाइलो लाग्छ |
विगतका २६ सय वर्षहरू हिन्दुहरूले सधैं मुस्लिम-इसाईहरू र त्यसपछि घृणावादको व्यापार गर्ने आधुनिकताको खोलमा पश्चिमा "झोले"हरूको राजनैतिक, धार्मिक तथा वैचारिक परतंत्रता भोग्दै आएको सही हो | आज यदि हिन्दुहरूले स्वतन्त्र हिन्दुराष्ट्र, हिन्दु-स्वाभिमान र हिन्दु गौरव खोज्दै छन् भने गौरवको कुरा हो | बुच्याखाहरू आतंकित हुनैपर्छ | नेपाल, भारत र पश्चिमी देशका सकुनिहरू आतंकित भएका छन् | हरेक वर्ष त्यस्तो आतंकको प्रतिवेदन अमेरिकी सरकारले निकाल्ने गरेको छ |
हो, बुच्याखाहरूको स्वभाव एस्तै हुन्छ | एकातिर अमेरिकी साम्राज्यवादीहरूले हिन्दू- पुनर्जागरण बिरुद्धको सल्लाहलाई स्वागत गर्छन् अर्कोतिर उपनीषदीय उदाहरणको बल्झीमा हिन्दुहरूलाई "तिमीहरूका पूर्वजहरूले तर्कमा विश्वास गर्थे तेसैले तिम्रो हिन्दुपरिचय अतार्किक भएकोले त्याग्न तयार हुनुपर्छ" जस्ता उपदेश दिनबाट पछि हट्दैनन् र हिन्दुहरूलाई भड्काउने नीति अन्तर्गत मुसाईहरूको झिनो आलोचना पनि गर्छन् | यो आलोचना पनि "साहुजी"हरूलाई खुशी पार्ने तवरले गरिएको हुन्छ | अन्तत: सारचाहिं हिन्दु-संस्कृतिको जरो काट्नु नै हुन्छ |
अचम्मको कुरा कुनै पनि मुस्लिम वा इसाईले हिन्दूहरूप्रति गुनासो गरोस् वा नगरोस् तर "झोले"हरू घृणावादका बीऊ लिएर स्वेकीय सल्लाहकार बनेर सल्लाह दिइरहेका हुन्छन् | इसाई र हिन्दू, मुस्लिम र हिन्दू, बौद्ध तथा हिन्दू एउटा मन्चमा बसेर उभिएर बौद्धिक बहस गरिरहेको अवस्थामा "बुद्धिले होइन हतियारबाट "सिन्थेसिस"मा पुग्नुपर्छ भन्दै धर्म, जाति, नाक, काम र भूगोलका आधारमा असहमति व्यक्त गर्न, सङ्घर्ष गर्न उक्साउन्छन् | सल्लाह नै दिनु छ भने यस्तो सल्लाह पाकिस्तान, अफगानिस्तान, युगान्डा, सिरियामा गएर तेहाका कट्टरपन्थीहरूलाई दिनु | रह्यो, मुस्लिम राष्ट्रमा काम गर्न गएका हिन्दूहरूको, ती राष्ट्रहरूले हिन्दुहरूलाई माया गरेर काम दिएका होइन, समाजवादीहरूको "सस्तोमा मान्छे बेच्ने" नीतिका कारण दिएका हुन् र हिन्दूहरूको कामप्रतिको समर्पणका कारण दिएका हुन् | गुगलका सीओ होस् वा युकेका प्रधानमन्त्री वा सिंगापुरका राष्ट्रपति हिन्दु हुने थिएनन् | यी पदहरू तिनले "हिन्दू"भएका कारण नै प्राप्त गरेका हुन् |
हो, सल्लाह नै दिनु छ भने साउदी र अरवियन राष्ट्रहरूलाई मुस्लिम शरणार्थी स्वीकार गर्न दिनु उचित हुन्छ | सल्लाह नै दिनु छ भने यहुदी, इसाई र मुस्लिमहरूलाई बहुलताको सांस्कृतिकता स्वीकार गर्न भन्नुपर्छ | सल्लाह नै दिनु छ भने अमेरिकीहरूले नेपालको मामिलामा हस्तक्षेप नगर्नु भनेर दिन सक्नुपर्छ | हिन्दुहरूलाई आफ्नो अस्म्मिता र परिचय त्यागेर "धर्मनिरपेक्षवादी" बन भनेर सल्लाह दिंदा एकलवादी धार्मिक कट्टरताका मामिलामा वदनाम मुसाईहरू "धर्मनिरपेक्षवादी" कसरी हुन्छन् ? जवाफ त दिनु पर्ने हुन्छ |
नेपालका प्रगतिशीलहरू अचम्मका प्राणी हुन् | एकातिर धर्म नै मान्दैनौं भन्दै भाषण ठोक्छन् अर्कोतिर तिनै धार्मिक कथाहरू, त्यसका पात्रहरू, तीर्थस्थलहरू, लेखौटहरू र ऋषिमुनिहरूको "प्रगतिशील-इतिहास" लेख्छन् | ऋषिहरूका दार्शनिक विचारहरूको धर्मनिरपेक्षतावादी व्याख्या गर्ने हास्यास्पद काम गर्छन् | नेपालमा एस्तो अभ्यास संस्कृतका विद्वान "मोदनाथ पौडेल (प्रश्रित)ले देवासुर संग्राम लेखेर आरम्भ गरेका थिए | स्वर्ग, नर्क, पापपुण्य, देवीदेवता र धर्म सबै "झूटा" हुन् भने त्रिविष्टप तिब्बत किन भन्नु पर्यो र असुरलाई दश्युको रूपमा प्रस्तुत किन गर्नु पर्यो ? त्यसपछिका संस्कृत पृष्ठभूमि भएका गोपीरमण उपाध्याय, नारायण आचार्य, विष्णु प्रभात, स्वर्गीय शङ्कर शर्मा, दीनानाथ शर्माआदिले मार्क्सवादले चिन्दैनचिनेका वैदिक साहित्यको प्रगतिशील पुनर्जागरण गर्दैछन् | धर्म अफिम हो भन्ने गुरूमन्त्र भएकाहरूले धार्मिक प्रतिमान र कथाहरूमा किन समय वर्वाद गर्नु पर्यो ?
अझैं कुरा गर्ने हो भने आजकल यिनले आफुलाई बौद्ध समेत भन्न थालेका छन् - मानौं बुद्ध धर्मका संस्थापक बुद्ध मार्क्सवादका प्रथम आचार्य हुन् र मार्क्स त्यसका आधुनिक प्रवर्तक !! नेपालका धेरैजसो प्रगतिशीलहरूले बुद्ध मात्र होइन वेदमन्त्र साक्षत्कार गरेका ऋषिहरूलाई समेत "भौतिकवादी" घोषणा गरेका छन् | कुनै पनि बौद्धले बुद्धलाई भौतिकवादी भनोस् नभनोस् तर हिन्दुहरूप्रति विद्वेषको भावना राख्दै आफुलाई अम्बेदकरले बौद्ध भनेझैं नेपाली कम्युनिस्टहरू भटाभट बौद्ध मार्गका पथिक भएको घोषणा गरिरहेका छन् | यो सबै उनीहरूले कार्लमार्क्सलाई गुरुपदबाट खारेज गरेको प्रमाण हो | कुनै पनि संस्कृतिवादी, मौलिकतावादी तथा पुनर्व्याख्यावादी कम्युनिस्ट हुनै सक्दैन, समाजवादी रहनै सक्दैन |
आधुनिक संचारको विकासले हिन्दु-संस्कृतिलाई पुनर्जीवन दिएको छ | लगभग २५ सय वर्षदेखि निरन्तर विदेशी आक्रमणकारीहरूको निर्दयी बौद्धिक तथा भौतिक आक्रमणमा परिरहेको हिन्दू-जीवन दर्शनको पुनर्जागरण हुँदैछ | यस्तो पुनर्जागरणका पहिलो योद्धा महान् दार्शनिक मण्डन मिश्र तथा राजा भर्त्रीहरी हुन् | त्यसपछि महान् आचार्य शङ्करले सनातन धर्मलाई बौद्धहरूको अत्याचारबाट उम्काउन सफल भएका थिए | उपर्युक्त आचार्यहरूको प्रयासले प्राप्त स्वतन्त्रताको स्वाभिमान पुन: सन् ७११ मुस्लिम आक्रमणकारी मोहम्मद वीन कासिमको आक्रमणले गुम्न आरम्भ भयो | क्रमशः जम्मुकास्मिर र गुजरातको सोमनाथ मन्दिरहरू विभत्स तवरले भत्काइएपछि पुन: परतंत्रताको ग्रहण लाग्यो | लाखौं सनातनीहरूको हत्या गरियो, इज्जत लुटियो | नेपालले भने पहिलो इस्लामिक आतंकवादको फोहोरी स्वाद सन् १३४७ मा बङ्गाल सुल्तान समसुदीन इलियासबाट चाखेको थियो | उसले पशुपतिनाथको लिंग भंजन गरेको थियो | तेही मेसोमा उसले अनेकों बौद्ध चैत्यहरू र पुस्तकालयमा आगो लगाएको थियो |
भारतीय घृणावादी राजनीतिज्ञ भीमराव आंबेडकरका शिक्षाहरूमा विश्वास गर्ने अर्धमुसाईहरूले नेपाल आएको वेला आचार्य शंकरले पुस्तकालयहरू जलाएको र बौद्धस्थलहरू कब्जायेर मन्दिर निर्माण गरेको आरोप लगाउँछन् | यो सत्य होइन | आचार्य शङ्करले बौद्ध-अन्धविश्वासलाई शास्त्रार्थ गरेर पराजित गरेका हुन् | आचार्य शङ्करले कुनै पनि बौद्ध विहार वा चैत्य नष्ट गरेको कुनै इतिहास छैन | यस्तो मिथ्या आरोपको आरम्भ मोदनाथ प्रश्रितको काल्पनिक र आत्मघाती देवासुर सङ्ग्रामले दिएको बौद्धिक खुराक हो | सन् १८१७ मा बृटिशमूलका भारतीय इतिहासकार जेम्स मिलले इसाईहरूको भलो गर्ने योजनाका साथ लेखेको इतिहासले "हिन्दू-सनातनी"हरूको खुवै आलोचना गरेको देखिन्छ | स्वाभाविक रूपमा उसले लेखेको इतिहासमा मुसाईहरू एकेश्वरवादी भएकोले सर्वश्रेष्ठ र मूर्तिपूजक तथा बहुलवादी भएकोले सनातनी कमसल हुने नै भए | राजा पृथ्वीनारायण शाहले एकलवादी इतिहासलाई अस्वीकार गरेर बहुलवादी "हिन्दूस्थान"को प्रतिमान स्थापित गर्दा मुसाईहरू, सुड़ो-बुद्धिस्ट तथा अर्धमुसाई (धर्मनिरपेक्षतावादी)हरूको मानसिकता खल्वालिनु स्वभाविक हो | आज यी मुसाई र सुड़ो धर्मनिरपेक्षतावादीहरूका सबैभन्दा ठूलो शत्रु राजा पृथ्वीनारायण शाहका विचार बनेका छन् |
अहिलेको समय हिन्दू-सनातनीहरूको पुनर्जागरणको हो | गौरवका साथ भन्नुपर्छ कि नेपालमा यस्तो पुनर्जागरणको नेतृत्व राजा पृथ्वीनारायण शाहले आरम्भ गरेका हुन् भने भारतमा स्वामी विवेकानंदले गरेका हुन् | रगतका आधारमा हिन्दूहरूको इतिहास स्थापित गर्ने प्रतिमान अस्वीकार्य हुँदाहुँदै पनि बी.डी. सावरकर र डा. हेडेग्वरले हिन्दू-सनातनीको गौरवशाली इतिहासलाई आधुनिक परिपेक्षमा सांगठनिक तथा राजनैतिक रुपले वैश्विकतहमा स्थापित गरेका छन् | आज यदि चरम अराजक इतिहास भएका मुसाई तथा समाजवादीहरूले हिन्दूको पुनर्जागरणलाई "मुस्लिम वा इसाई आतंकवाद"को श्रेणीमा राखेर पढ्ने प्रयत्न गरिरहेका छन् भने यो तिनको आफ्नै इतिहासको मनोविज्ञानको साक्षात्कार गर्दैछन् |
हिन्दुहरूलाई मुसाईको श्रेणीमा राखेर बुझ्ने र बुझाउने प्रयत्न गर्नेहरू हार्न लागेको इतिहासका झोलेहरू हुन् | हिन्दीमा एउटा भनाई छ "सौ चूहे खाकर बिल्ली हजको चली" आफ्नो घृणित इतिहास भएकाले "धर्मनिरपेक्षता"को खोल ओढेर हिन्दुहरूलाई "मुसाई"जस्तो नबन्न उपदेश दिंदै छन् | अनेकौं षड्यन्त्र गरेर हिन्दुहरूको मनोबल गिराउने प्रयत्न गरिरहेका छन् | आफ्नी विवाहिता पत्नीलाई छोडेर अर्काकी श्रीमतीसंग जाने "नाठो"ले सम्मानको आशा नगरे हुन्छ | नेपालमा अहिले अर्काकी स्वास्नीसंग जोइला गएका "नाठा"हरूको रुवाबासी चलेको छ | अचम्मको कुरा त के छ भने जोईहरूले नै "नाठा"हरूसंग आफ्ना श्रीमती पठाएका हुन् र हरेक मिलनको हिसाव माग्दा नेपाली नाठाहरू विचल्ली हुँदैछ |
हरेक हिन्दू सनातनी एउटा स्वतन्त्र योद्धा हुनुपर्छ जसले आफ्नो मौलिक तथा सधैं प्रगतिशील धरातलको पहिचान स्थापित गर्ने बौद्धिक युद्ध गर्न समर्थ हो | हरेक सनातनी ऋषिहरूको अमृत सन्तान हो | हरेक सनातनीसंग ऋषिहरूको अजेय तपोबल छ | हरेक सनातनीको स्वभाव र गुणनै स्वतन्त्रता हो भने प्रकृति सर्वस्वीकार्यता हो | तर एउटा पुनर्जागरणको प्रहरीले "नाठा"हरूको षड्यन्त्रलाई अस्वीकार गर्ने, प्रतिकार गर्ने र "नाठातन्त्र"लाई खरानी बनाउने आत्मशक्ति हुनै पर्छ | अव मुखमा आएको पुनर्जागरण र त्यसबाट प्राप्त हुने मौलिक स्वतन्त्रता अजेय र अद्वितीय छ, जुन प्राप्त नगर्ने छूट कुनै पनि हिन्दुहरूलाई छैन | खासगरी, नेपाली वैदिकहरूले विश्व हिन्दु पुनर्जागरणको गौरवशाली आरम्भको नेतृत्व गर्नुपर्छ | विश्वका हिन्दुहरूले हिन्दूराष्ट्रहरू प्राप्त गर्नुपर्छ किनभने यो अधिकार र कर्तव्य दूवै हो |
