विचारो अतिवाद !

विचारो अतिवाद ! 

आजभोली "अतिवादी" शब्द अतिवादीको फन्दामा परेको छ | कानुनले बर्जित गरेको राष्ट्रीय पशु "गोरू" काटेर सामाजिक संजालमा देखाउंदै राख्नेहरू अतिवादी नहुने, नेपालका ब्राह्मणक्षेत्री विरुद्ध "शरणार्थी"को ट्याग लगाएर गालीगलौज गर्ने अतिवादी नहुने, देशका करोडौं जनताले पूज्ने देवीदेवतालाई शैतान भन्ने र मन्दिरहरू भत्काउने, दशैंतिहारको रमाइलोमा आफ्ना बालबालिकालाई "शैतानसंग" जोगान भन्दै घरमा कैद गर्ने, ब्राह्मण समुदाय विरुद्ध जातिसूचक, धर्मसूचक गालीगलौज गर्ने अतिवादी नहुने तर बुद्ध र विष्णु एकै हुन्, सबै धर्मको सारतत्व एकै हो भन्ने हिन्दूहरू अतिवादी हुने ?

यो देशमा यदि कानुनी राज्य छ भने "अतिवादी"हरू विरुद्ध कार्वाही गरोस् | यो मांग गर्नुनै "अतिवाद" होला किनभने सरकार नै जातिवाद, घृणावाद तथा विभाजनवाद समर्थक छ | सामाजिक संजालमा ब्राह्मणक्षेत्री, हिन्दू धर्म विरुद्ध एतिविधं प्रमाण हुँदाहुँदै पनि "अतिवादी"हरुको अतिवादलाई जातीय, धार्मिक, सांस्कृतिक, राजनैतिक तथा भूगोलको अधिकार ठान्ने सरकार आफै अतिवादी भएको छ | आदिवासी, जानजाति र मूलवासी वा अल्पसंख्यकको आवरणमा अन्य समुदाय विरुद्ध अतिवादले अर्को अतिवादलाई निम्तो दिनेछ | देशमा आदिवासीको पहिचान हिन्दू समुदाय विरुद्ध घृणा व्यक्त गरेर, गालीगलौज गरेर र आफ्नो समुदायलाई इसाईकरण गर्नेर हुन्छ भन्ने मान्यता गलत छ | प्रेमको प्रतिक्रिया प्रेम हुन्छ, घृणाको प्रतिक्रिया घृणा नै हुन्छ | आजको जमानामा कसैले पनि "हातमा दही जमाएर" बस्ने छैन |

गोरुको मासु (सत्य हो होइन थाहा छैन किनभने गोरुको र अन्य मासु नाङ्गो आँखाले चिन्न सकिन्न) खाएर हिन्दूहरूको धार्मिक विश्वासमा प्रहार गर्नेहरू सम्भवत: मध्यकालीन मुस्लिमहरू भन्दा पनि घृणित छन् | हिन्दू विरुद्धको यो घृणित चिन्तन वाहिर निस्केको छ | तर हिन्दू समुदायले घृणावादीहरूको उत्तर घृणावादबाट दिनु हुँदैन | यदि सरकारले संविधान मान्छ, भने सरकारले संविधानको रक्षा गर्नुपर्छ | राईलिम्बु वा जनजातिको आवरणमा हिन्दूहरूको धार्मिक आस्थामा प्रहार गर्नेहरू "आदिवासी-जनजाति" होइनन् | यिनको परिचय केवल घृणावादी हो | आतिवादी हिन्दू होइनन्, यी अतिवादी हुन् |

पहाड विरुद्ध मधेश, आदिवासी जनजाति विरुद्ध बाहुनक्षेत्री, दलित विरुद्ध बाहुन, महिला विरुद्ध पुरुष, हिन्दू विरुद्ध बौद्ध, हिन्दू विरुद्ध इसाई, नेपाली भाषा विरुद्ध हिन्दीजस्ता कित्ताकाट र घृणावादी विष फैलाएर यदि देशको विकास हुन्थ्यो भने २०५२ सालपछि नेपाल अमेरिकालाई पछार्ने बन्थ्यो | मुख्य कुरा, हरेक देशवासीले गौरवपूर्ण, सहृदयी तथा सम्मानजनक जीवन पाउनु पर्छ | यस्तो जीवन हिन्दू जीवन संस्कृति विरुद्ध घृणा फैलाएर प्राप्त हुने छैन | यदि राजनैतिक नेतृत्वले कित्ताकाट र घृणावादलाई समर्थन गरिरहे भने देश धेरै असजिलोमा पर्ने छ |

स्वस्तिअस्तु